THE ZEBU CAR
Door: MANI
Blijf op de hoogte en volg Mani
06 Juli 2014 | Madagascar, Belo Tsiribihina
Een week na landing in Tana.
Iedere dag blijkt hier een topdag te zijn. De verwachtingen bij aanvang van de dag zijn nul en we laten ons verrassen. Toen we landden na ons bootavontuur, belandden we tussen 20 kinderen die in bedwang gehouden werden met de bamboestok. Nie luisteren was troef .... gelijk in de goede oude tijd.... daar kunnen ze nog wa van leren in Belgie hahaha!! Eerst snoepbedeling en wij dan eten. Ge moe da ne keer proberen als er nen tros negerkes de spirellis uit uw taljoor kijken. .... Deze keer geen probleem voor mij IK HAD (OOK) HONGER. Wel geen brood gegeten maar afgestaan aan de schatjes. Daarna Vaza Vaza Video of hey blanke toerist filmkes van uw tablet. Met een openluchtcinema gevuld met al zwartjes, begon de voorstelling met OWvideo uit Sipadan en daarna foto's van haaien en schildpadden. We sloten de voorstelling af met filmkes van ons hondjes en iedereen was blij. Rondgaan met de klakke bracht niets op buiten enkele lachende gezichtjes. Dan moesten we naar onze 4x4. Die stond 5 km verderop te wachten op ons. De ondertussen 70 kg bagage en Mike (of ist de bagage en ... kg Mike) moesten daar ook geraken en er werd een nieuw transportmiddel voor ons ingeschakeld : DE ZEBU KAR !! Ik overdrijf niet als ik zeg dat dergelijke kar bij ons gebruikt werd in de middeleeuwen. Ze werd getrokken door 2 zebus (runderen). Mike erin en ik er achter te voet. We moesten door een riviertje en ik sprong achterop de kar en zat wijdbeens over de bagage. Door het schokken en daveren maakte zich iets los in mij en moest HEEL dringend op zoek naar verlichting. Nadat ik de lamp weer zag branden, kon ik met een gerust gevoel verder..., en daar stond hij: onze Landcruiser .... die reeds de golfoorlog meegemaakt had en ook getroffen was door shrapnell uit WO II. Wij zouden nu naar een echt bed rijden in Belo, 30 km verderop. We reden over een zandpiste tegen een 25 km per uur. Een overzet later, bijna in ons broek gedaan, deze keer van het lachen met hotel Gloria. Daar voorzag een kalkoen zichzelf van beignets uit de keuken. Toenbereikten we ons nieuw verblijf HOTEL KARIBU. Net hotelletje en heel lekker eten weeral.... Morgen bumpy ride naar de Tsingy. To be continued....
Iedere dag blijkt hier een topdag te zijn. De verwachtingen bij aanvang van de dag zijn nul en we laten ons verrassen. Toen we landden na ons bootavontuur, belandden we tussen 20 kinderen die in bedwang gehouden werden met de bamboestok. Nie luisteren was troef .... gelijk in de goede oude tijd.... daar kunnen ze nog wa van leren in Belgie hahaha!! Eerst snoepbedeling en wij dan eten. Ge moe da ne keer proberen als er nen tros negerkes de spirellis uit uw taljoor kijken. .... Deze keer geen probleem voor mij IK HAD (OOK) HONGER. Wel geen brood gegeten maar afgestaan aan de schatjes. Daarna Vaza Vaza Video of hey blanke toerist filmkes van uw tablet. Met een openluchtcinema gevuld met al zwartjes, begon de voorstelling met OWvideo uit Sipadan en daarna foto's van haaien en schildpadden. We sloten de voorstelling af met filmkes van ons hondjes en iedereen was blij. Rondgaan met de klakke bracht niets op buiten enkele lachende gezichtjes. Dan moesten we naar onze 4x4. Die stond 5 km verderop te wachten op ons. De ondertussen 70 kg bagage en Mike (of ist de bagage en ... kg Mike) moesten daar ook geraken en er werd een nieuw transportmiddel voor ons ingeschakeld : DE ZEBU KAR !! Ik overdrijf niet als ik zeg dat dergelijke kar bij ons gebruikt werd in de middeleeuwen. Ze werd getrokken door 2 zebus (runderen). Mike erin en ik er achter te voet. We moesten door een riviertje en ik sprong achterop de kar en zat wijdbeens over de bagage. Door het schokken en daveren maakte zich iets los in mij en moest HEEL dringend op zoek naar verlichting. Nadat ik de lamp weer zag branden, kon ik met een gerust gevoel verder..., en daar stond hij: onze Landcruiser .... die reeds de golfoorlog meegemaakt had en ook getroffen was door shrapnell uit WO II. Wij zouden nu naar een echt bed rijden in Belo, 30 km verderop. We reden over een zandpiste tegen een 25 km per uur. Een overzet later, bijna in ons broek gedaan, deze keer van het lachen met hotel Gloria. Daar voorzag een kalkoen zichzelf van beignets uit de keuken. Toenbereikten we ons nieuw verblijf HOTEL KARIBU. Net hotelletje en heel lekker eten weeral.... Morgen bumpy ride naar de Tsingy. To be continued....
-
07 Juli 2014 - 15:02
Tante Nel:
Ons eitje deze morgen tijdens het ontbijt was niet meer hetzelfde, dachten de hele tijd aan de door Mike geredde kip..En ja die kindjes daar aan de overkant..we stellen ons daar wel het één en ander bij voor, maar zekerlijk niet gelijk dat Jullie dat daar in het echt beleven. Wete wa.. zulke schone reis verhalen ook weer deze keer, maar...aandoenlijk..ontroerend...warm en hartelijk.. we lezen ze dees maal met een lacht en met een traan... Enne Mike, moest Gaya dat weten hoe ge daar ginder zorge draagt voor hun kippen, ik ben zeker van, ge krijgt een standbeeld bij uw thuiskomst. maar we bleiten niet de hele tijd, we krijgen onze gedachten weer in de plooi enne...zijn blij dat het "prauw" gedoen achter de rug is, want.. stel.. stel.. dat er in dat water ookj maar één Crododilleke of één pyramatje zat, en stel.. ge kapseide met dat spel, hewel Mani, ik denk dat ge toch terug kwam met een heel fijn stemmeke!!
geniet maar ne keer van een serieus beddeke en droom maar van Belgie het lui lekkerland.
Knuffel van ons
Tante Nel -
07 Juli 2014 - 18:48
Mani Wat:
Tante Nellie, er zijn hier geen piramatjes of piranha's maar we zagen wel behoorlijk wa krokodillen. Maar geen probleem voor ons want mijn tanden zitten goe vast en we trokken zowel armpjes en beentjes eventjes binnen het bootje!! Geloof het of niet maar dit is echt meer dan eens echt gebeurd. -
09 Juli 2014 - 16:14
Olijfje:
amai , amai jongens wat is daar toch aan de hand???????al die avonturen......
prachtige natuur, weinig of geen tourists, vriendelijke locals dat is natuurlijk de max
pas maar op voor de lemuren , de crocodile enz.
trop is teveel alhoewel mauritske zijn hart smelt bij zoveel schoonheid, bij olijfke ietske minder
may be vertrekken wij ook maar in andere omstandigheden, anders dan anders
Hahaha allez geniet maar verder en kom heelhuids terug
groet uit .........mauritske en olijfje -
10 Juli 2014 - 11:48
Mani Wat:
Als jullie willen, kunnen julie de foto's en videos bekijken op facebook tantekes!! zoek op facebook naar Mani Zelve en doe een vriendschapsverzoek. Maurice is reeds bevriend op facebook. Spelen jullie alles door aan ons moeder ?? C u soon! Nonkelke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
