ZaZzzzz

Au long de la route.... Zaz
Door mijn oortjes klinkt Zaz....Au long de la route ....kan echt wel vanalles betekenen. We arriveerden gisteren in San Gil. La montana is een modern koel hotel met zwembad. Er ontbreekt een ziel. Onderweg passeerden we een hotel dat ik ooit zag in Tripadvisors weird hotels. Het is namelijk een groot vliegtuig dat omgebouwd is tot een hotel. Dan toch maar da van ons. Maar we wijken af... We arriveerden in San Gil en zouden downhill fietsen. Toen we aanbelden voor een afspraak bleek het die dag niet meer te kunnen. Niet getreurd, dan maar parapente, ook zot genoeg voor ons. Het busje was reeds vertrokken maar met onze Logan en google maps raken wij overal. Mike ging mij filmen.... ondertussen weten we al beter. Hetgeen er heel spectaculair uitziet van aan de grond is geen kick als je eenmaal vertrokken bent. Je zweeft samen met een bende gieren rondjes in de hoop zo hoog mogelijk te geraken. Ik ging dus duidelijk niet als hoogste, ik had nen vreed dikken piloot verzekers! Voor Mike de lucht in ging, was het de beurt aan een 60 plusser. Het vertrek was een beetje onzeker en zij gingen over de rand maar de parachute dacht er anders over. Het is de bedoeling dat je met 2 vooruit loopt en als je omhooggaat, mag de passagier zich zetten. De plusser had dat eerste stukske niet gehoord door storing in zijn oorapparaat omdat zijn peesmeker in gank geskoten was. Anyway pepe skreepte al zittend over de grond tot over den boord en toen werd het even stil.... ze kwamen met twee weer naar bovengekropen. Na de poging tot homicidio besloot opa dat hij alsnog de lucht in wou. God was hem welgezind en trok hem de lucht in ..... maar liet hem na 20 mins weer vredig landen op moeder aarde. Zijn tijd was nog niet gekomen.... die van Mike wel. Twijfel had zich meester gemaakt van haar verstand!! Maar er was niemand die haar twijfel bijtrad. Ze verstonden haar niet. Ik was ondertussen voor haar voeten geland en boezemde haar het nodige vertrouwen in. Hopla en weg was ze.. als een echte professional (rap nog wa goei punten scoren) kliefde ze zich door de gieren. Die verstonden het ook niet. Zo goe jong !!! (Hopla puntendozeke vol). Toen we na de middag terugwaren, wouden we wel iets eten. Spagh Bolo .... hm super !!!! Dat viel dus zwaar tegen. We gingen die middag in een plaatselijk park nog op zoek naar rode eekhoorns maar die komen daar in de morgen hun boogske vullen en vertrekken dan weer. Mike had 2 groene papegaaien gevonden en ze hadden veel plezier met zijn drie. Ik stelde voor nog een goede pizza te eten daar waar we gisteren aten. Da was maar een half uurke van waar we logeerden. Owkee ... vamos.. Google Maps was in een olijke bui. Ik dacht ik kan hier niet door ... we proberen iets anders. maar we kwamen dankzij G Maps weer op dezelfde plaats uit. Een duidelijk bewijs dat de computer vrouwelijk is! Mike zei nog ... jaja ge kunt ier door ... vaneigenst da !! Eenmaal het straatje in was er geen weg terug. We zaten duidelijk entre campesinos. De weg ging over in een aardeweg naar een modderpoel waar we juist niet in vastzaten om te eindigen na 3 km aan een echte weg naar de 7 Tigres. Een gebakken en versierde broodschijf later ging alles richting bedje. Morgen is het 55 km downhill.