TREKKING IN KALAI JUNGLE-BANLUNG RATANAKIRI
Door: MANI
Blijf op de hoogte en volg Mani
12 Juli 2013 | Cambodja, Ban Lŭng
9 juli 2013.
De startdag van onze eerste en misschien niet laatste trektocht in de jungle. We hadden onze rugzak zo goed mogelijk samengestoken met zo weinig mogelijk brol. Regencape, een vers tenuutje, muggenspray, verse slip, rolleke wc papier, een doos koekskes voor snelle suikers, een liter cola en 4 liter water. Daar kwam nog onze US army hangmat bij en weg waren we om 8 uur na een flink ontbijt. De aarde ziet rood in ratanakiri province. Voor de gevoelige zielen onder jullie wil ik nu al zeggen dat we NOOIT enig gevaar gelopen hebben. Het grootste gevaar kwam van grote zwarte mieren en muggen. Die mieren steken zoals bijen bij ons. Wij hadden onze bottinen aan, dus voor ons niet echt een probleem. Eentje van de locals droeg Crocs en die heeft het geweten!! Wij wandelden dus langs paadjes gemaakt door de locale bewoners, de Kreung people. Het was ongeveer een 27° en zeer vochtig. Een half uur stappen was geen probleem, maar na een uur was ik kletsnat. Na een douche met alle kleren aan, kon ik niet natter zijn. Dit gold voor iedereen, maar ook dit went. Na anderhalf uur stappen, stopten we aan een "huis" van een kreung. Ik zal proberen letterlijk te beschrijven wat we toen zagen: Het huis bestaat uit een dak gemaakt van palmbladeren tot 1 meter van de grond en is langs 2 zijden open. In deze overdekte ruimte brandt een soort kampvuur en lagen 4 hondejongen, 3 varkens, een poes en ne nest kiekens op de grond. Het kieken was zodruk aan het scharrelen dat het zijn eigen kuiken omver kegelde, tot grote ontzetting van onze grote dierenvriendin. De mensen leven en slapen op een verhoog van een halve meter. Buiten de dieren was er niemand thuis. Toen we daar een tijdje waren, kwam er plots een naakt kind van een jaar of 4 binnen en was even snel terug weg. Bij dit volk moeten de kinderen voor zichzelf zorgen als de ouders (een paar dagen) weg zijn. Er is geen onderwijs, ze leven volledig met de natuur. We stapten gezwind verder het woud in. Met uitzondering van de smalle paadjes is alles begroeid met planten en bomen, ook met stekelige planten !!! Bepaalde bomen worden systematisch gehakt voor meubelen. Zij rijden dus ook met motobikes door het bos op de paden die wij beklommen. Ik probeer foto's toe te voegen. Rond 13 uur zijn we dan gestopt om lunch te bereiden. Aan een kleine rivier werd de maaltijd bereid. Alles was voorzien: rijst, verse groenten en varkensvlees. De 3 gidsen aan het werk en wij mochten toekijken en dan ook helpen: eten. Een power napje gedaan na de maaltijd (het was toen beginnen regenen) en we konden er weer tegen. Rond 5 uur hebben we dan het kamp opgezet aan een stromend waterloopje met poeltje waar we met de lianen net als tarzan bommetjes maakten in het water. Dan terug hetzelfde keukenritueel en om 20 uur lagen wij hoog en droog in onze hangmatten die voorzien waren van muskietennet. 't Amerikaans leger maakt goede hangmatten !! Maar een ganse nacht slapen in zo'n banaan is toch nog niet alles. Om half zes was iedereen weer wakker, om 6 uur ontbijt en om 7 uur waren we terug op pad. Wonder boven wonder konden wij terug klimmen, dalen, door het water lopen en over omgevallen bomen klimmen alsof het vanzelf ging. Het moest ooit gebeuren en om half tien voelde ik plots een zéér dringende boodschap overkomen van meneer Debruine en schoot ik heel snel achter een boom terwijl de anderen op veilige afstand bleven. Meneer Debruine vertrok met 70% van mijn energie en ik sleepte mezelf verder tot aan de meet rond 11 uur. Dan terug naar het hotel. Daar vroegen ze wat er gebeurd was en we zeiden dat we uit de jungle kwamen. Zij lachten en wij iets minder. Moe maar voldaan nam ik toen een douche met al mijn kleren aan in de hoop er het vuil af te krjjgen.. Daarna zijn we gaan slapen. Om vijf uur werden we verwacht in de klas waar onze trekgids Engelse les gaf aan de plaatselijke jeugd...... wordt nogmaals vervolgd!
De startdag van onze eerste en misschien niet laatste trektocht in de jungle. We hadden onze rugzak zo goed mogelijk samengestoken met zo weinig mogelijk brol. Regencape, een vers tenuutje, muggenspray, verse slip, rolleke wc papier, een doos koekskes voor snelle suikers, een liter cola en 4 liter water. Daar kwam nog onze US army hangmat bij en weg waren we om 8 uur na een flink ontbijt. De aarde ziet rood in ratanakiri province. Voor de gevoelige zielen onder jullie wil ik nu al zeggen dat we NOOIT enig gevaar gelopen hebben. Het grootste gevaar kwam van grote zwarte mieren en muggen. Die mieren steken zoals bijen bij ons. Wij hadden onze bottinen aan, dus voor ons niet echt een probleem. Eentje van de locals droeg Crocs en die heeft het geweten!! Wij wandelden dus langs paadjes gemaakt door de locale bewoners, de Kreung people. Het was ongeveer een 27° en zeer vochtig. Een half uur stappen was geen probleem, maar na een uur was ik kletsnat. Na een douche met alle kleren aan, kon ik niet natter zijn. Dit gold voor iedereen, maar ook dit went. Na anderhalf uur stappen, stopten we aan een "huis" van een kreung. Ik zal proberen letterlijk te beschrijven wat we toen zagen: Het huis bestaat uit een dak gemaakt van palmbladeren tot 1 meter van de grond en is langs 2 zijden open. In deze overdekte ruimte brandt een soort kampvuur en lagen 4 hondejongen, 3 varkens, een poes en ne nest kiekens op de grond. Het kieken was zodruk aan het scharrelen dat het zijn eigen kuiken omver kegelde, tot grote ontzetting van onze grote dierenvriendin. De mensen leven en slapen op een verhoog van een halve meter. Buiten de dieren was er niemand thuis. Toen we daar een tijdje waren, kwam er plots een naakt kind van een jaar of 4 binnen en was even snel terug weg. Bij dit volk moeten de kinderen voor zichzelf zorgen als de ouders (een paar dagen) weg zijn. Er is geen onderwijs, ze leven volledig met de natuur. We stapten gezwind verder het woud in. Met uitzondering van de smalle paadjes is alles begroeid met planten en bomen, ook met stekelige planten !!! Bepaalde bomen worden systematisch gehakt voor meubelen. Zij rijden dus ook met motobikes door het bos op de paden die wij beklommen. Ik probeer foto's toe te voegen. Rond 13 uur zijn we dan gestopt om lunch te bereiden. Aan een kleine rivier werd de maaltijd bereid. Alles was voorzien: rijst, verse groenten en varkensvlees. De 3 gidsen aan het werk en wij mochten toekijken en dan ook helpen: eten. Een power napje gedaan na de maaltijd (het was toen beginnen regenen) en we konden er weer tegen. Rond 5 uur hebben we dan het kamp opgezet aan een stromend waterloopje met poeltje waar we met de lianen net als tarzan bommetjes maakten in het water. Dan terug hetzelfde keukenritueel en om 20 uur lagen wij hoog en droog in onze hangmatten die voorzien waren van muskietennet. 't Amerikaans leger maakt goede hangmatten !! Maar een ganse nacht slapen in zo'n banaan is toch nog niet alles. Om half zes was iedereen weer wakker, om 6 uur ontbijt en om 7 uur waren we terug op pad. Wonder boven wonder konden wij terug klimmen, dalen, door het water lopen en over omgevallen bomen klimmen alsof het vanzelf ging. Het moest ooit gebeuren en om half tien voelde ik plots een zéér dringende boodschap overkomen van meneer Debruine en schoot ik heel snel achter een boom terwijl de anderen op veilige afstand bleven. Meneer Debruine vertrok met 70% van mijn energie en ik sleepte mezelf verder tot aan de meet rond 11 uur. Dan terug naar het hotel. Daar vroegen ze wat er gebeurd was en we zeiden dat we uit de jungle kwamen. Zij lachten en wij iets minder. Moe maar voldaan nam ik toen een douche met al mijn kleren aan in de hoop er het vuil af te krjjgen.. Daarna zijn we gaan slapen. Om vijf uur werden we verwacht in de klas waar onze trekgids Engelse les gaf aan de plaatselijke jeugd...... wordt nogmaals vervolgd!
-
12 Juli 2013 - 12:16
Mirre:
Super om alles te lezen, wist dat je zon vlotte pen had, carriere gemist :-) -
12 Juli 2013 - 13:17
P@:
Ik hier ook al kletsnat van jullie verhaal alleen al te lezen... 't Zweet breekt me uit. Pas op, ik zit momenteel wel op mijn werk, kan ook daarvan zijn. Alé, blij jullie te lezen, bleef verdacht lang stil, dacht dat ge alletwee enkel nog met Mr. Debruine wou communiceren... Wij vanavond ook gezellig naar 't buitenland se :-) Bleu Lagoon of zoiets. Alé, gulle weer op krachten komen nu. Straks zitten we toop in Singapore, geen mieren en muggen, gene modder. Wel wa Oerang Oetangs mo die zijn lief. En lekker eten, mmmmm -
12 Juli 2013 - 13:18
P@:
Ik hier ook al kletsnat van jullie verhaal alleen al te lezen... 't Zweet breekt me uit. Pas op, ik zit momenteel wel op mijn werk, kan ook daarvan zijn. Alé, blij jullie te lezen, bleef verdacht lang stil, dacht dat ge alletwee enkel nog met Mr. Debruine wou communiceren... Wij vanavond ook gezellig naar 't buitenland se :-) Bleu Lagoon of zoiets. Alé, gulle weer op krachten komen nu. Straks zitten we toop in Singapore, geen mieren en muggen, gene modder. Wel wa Oerang Oetangs mo die zijn lief. En lekker eten, mmmmm -
12 Juli 2013 - 13:18
P@:
Ik hier ook al kletsnat van jullie verhaal alleen al te lezen... 't Zweet breekt me uit. Pas op, ik zit momenteel wel op mijn werk, kan ook daarvan zijn. Alé, blij jullie te lezen, bleef verdacht lang stil, dacht dat ge alletwee enkel nog met Mr. Debruine wou communiceren... Wij vanavond ook gezellig naar 't buitenland se :-) Bleu Lagoon of zoiets. Alé, gulle weer op krachten komen nu. Straks zitten we toop in Singapore, geen mieren en muggen, gene modder. Wel wa Oerang Oetangs mo die zijn lief. En lekker eten, mmmmm -
12 Juli 2013 - 13:54
Mani Wat:
Beste allemaal, dank voor jullie reacties. Daar doen we het voor. Bij deze wil ik nog melden dat Mr Debruine aan een gedwongen huwelijk met Jufr. Immo Diumiljarde. Ze laten weten dat ze werken aan een stabiele relatie.Gegroet, Mani -
12 Juli 2013 - 15:16
Bart:
.....liefde kan toch schoon zijn é.... :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
