Vliegperikels

Deel II van deze reis is ondertussen weer begonnen. Ons eerste plan was om na de tocht door Marojejy een vierdaagse voettocht te doen naar Marontsetra. Maar 4x 30 km per dag was toch net iets te veel voor ons. Daarom vlogen we gisteren van Marojejy naar de hoofdstad en vandaag vlogen we dan terug naar Marontsetra, 120 km van waar we vertrokken eerder de vorige dag.
Wij waren er klaar voor gisterenmorgen. Om 11 uur vlogen we naar de hoofdstad, of we zouden vliegen ...
Onze vlucht was gecanceld, maar er was een andere om 14 uur. Deze vertrok om 15 uur en zou een onverwachte tussenstop maken in Tamatave... Allee om 18 uur landden we in Tana (hoofdstad). Ons hotel was slechts 5 mins van de luchthaven. We werden ergens in een achtersteegje van een achterstraatje gedumpt en stonden plots aan een prachtig hotel met zwembad. Voor ons moesten nog 24 Ollanders inchecken voor een groepsreis van Shoestring. Onze gids loodste ons snel door de paperassen en enkele minuten later stonden we in een junior suite voorzien van een regendouche MET VEEL en warm water voor de liefhebbers..... Heeeemels!! De groep had ondertussen de bar ingepalmd en we zouden dineren. De gids van de shoestring groep was begonnen met zijn uiteenzetting van de tocht. Hij eindigde met de mededeling dat iedere Ollander 50 euro mocht ophoesten voor tips onderweg. Hij was duidelijk nog niet vertrouwd met de Nederlandse zuinigheid..... Hebben wij daar gelachen. Ze zouden overgaan tot stemming ..... Tot zover de groepsreizen wat mij betreft. Ik pas reeds op voorhand..
Nu moet je weten dat Tana op een 1200 m ligt en 's avonds is het bitterkoud buiten maar ook binnen. Maar er was airco in de kamer. De slimmekes hadden natuurlijk de afstandsbediening weggestoken zodat deze geen warme lucht kon blazen. Maar niet getreurd. We hadden nog de dekens in de kast! Aha !!
Probleem .... er was geen kast !!!! Toen hebben we voor zelfbehoud gekozen en onze slaapzakken uitgehaald. Warm, knus en in alle rust zijn we dan maar ingedommeld....
Deze morgen terug naar de luchthaven. Twintig kg bagage per persoon en handbagage 5kg. Het duurde een eeuwigheid tegen dat we ingecheckt waren en toen kwam de vraag: Do you have handluggage? Natuurlijk hadden we handbagage! Wegen die handel .... 9.6 kg per person.... maar uiteindelijk geen probleem. Dan door naar de scanner. Net daarvoor stond een kerel die ons vroeg om onze handbaggage te wegen. Ik zag de dollars reeds in zijn ogen ... Zwartjes en een beetje macht gaat echt niet samen. Opnieuw wegen en hij zag samen met mij dat mijn zak 9.6 kg woog. Ik zei niets...... hij ook niet ...... mijn rugzak ook niet! Pijnlijke stilte die ik verbrak door te vragen of er een probleem was. JA dacht hij luidop. Ik vertelde hem dat de zak voordien gewogen was en goedbevonden werd..... maar HIJ was verantwoordelijk voor de kilo's.... Hij trok naar de responsible en kwam met de staart in zijn gat terug en zei dat het goed was voor ene keer.... Owkee voor ons.
En wijle weg.... Nu eet Mike pizza Quatro staggione. Deze bestaat uit lekkere deeg met, hou u vast, wortels, tomaten, bonen en groene pepers. De Italianen zouden jaloers zijn....
Morgen trekken we het nationale park van Masoala in, een schiereiland met tropisch regenwoud
To be continued....