Suicide is the right word

Brakes are an essentiel part of cycling !!
Wij gingen dus downhill cycling in San Gil, el centro del deportes estremos! Er stonden 55 km op het programma gaande van 1800 m naar een 600 metros. Ons team bestond uit zes. Een Duitser en Luxemburgse vriendin, 2 joden en Mike met ondergetekende. Voor we vertrokken moesten knie- en enkelbeschermers aan, alsook een helm en handschoenen.. De fietsen waren full suspension en wij vol suspense.... grr.... Oeps een jood brak reeds zijn eerste derailleur en we moesten nog vertekken. Allee zijn go pro op zijn helm gezet, weliswaar scheef maar allee .... Vamos!!! Onze leider vertrok..... Inderdaad downhill met nog een beetje trappen erbij, gingen we naar beneden als gekken ..... Met ware doodsverachting gooide ik mezelf bovenop de fiets achter hem aan. Ik mocht proberen wat ik wou .... ik kon hem niet volgen. Ik hoopte dat ik de anderen niet ophield want ik was de eerste van ons zes. Fuck ... ik dacht dit gaat nooit geen 10 mins duren of er gaat er hier één zwaar op zijn teut. Met een rotvaart ging ik een bocht in en hoopte er levend door te komen. Gelukkig ging het toen bergop en daar stond Alex, de professionele mountainbiker mij op te wachten. Muy bien ! Wree goe !! Een halve minuut later kwam de volgende en na 3 mins was de rest ook binnen. Mike gaf mij nog 10 mins .... Toen bleek dat we hem niet moesten proberen volgen maar op eigen tempo naar beneden mochten denderen. Maar zo rap gaf ik niet op! 10 mins later was het van da.... een bocht een beetje verkeerd ingeschat en veel te rap vaneigenst, begon ik mee te sturen met een been omdat ik anders de afgrond te dicht zag komen. De fiets heeft 2 hydraulische remmen. Deze bleken juist goed genoeg om mij op de grindweg te houden. Bij aankomst op het volgende checkpoint had ik toch nog 30 seconden op de rest. Mike zei dat het er spannend uitzag. Het mocht dan efkes een viteske minder voor mij. Bijna een ei g ebroken bij over en weer slingeren op mijn zate ..... Sorry kmoe efkes stoppen ... de jakutsie is klaar voor ons..... ha zo primitief hier !!
Ondertussen zijn we 12 uur verder. Nee nee nie gans die tijd in twater gelegen maar theeft nie veel gescheeld of ik was eraan. Ik zag Mike siervol in de jacuzzi stappen en ik deed aan de overkant hetzelfde wat resulteerde in ikke ondersteboven uutgeglotsen in de jacuzzi. Bleek niet plat langs mijn kant. Fok maat, ik had geen adem meer ... was op mijn ribbenkast gevallen. Wreed raar ik kon precies alleen nog uitademen en nie meer inademen. Mijn neksken heeft ook nen duw gekregen en jukitt, maar we wijken af....
Yo conduje con bolas doloridos despuez!!!! Ge moet maar ne keer google translate in gang steken!
Dat dowhill bevatte ook wa uphill. Dat is zo verschrikkelijk lastig, niet te beschrijven. In volle zon leek het alsof ik sneller smeltige dan nen frisco! Na een km of twintig arriveerden we ergens boven op een canyon die onbeschrijflijk mooi was. Spectulaire fotos volgen later wel.... Hetgeen wij hier aan het doen waren, was voor echte mountainbikers, maar wij passen ons altijd wel een beetje aan.... wij doen alles voor een stuk ananas en een appeltje. Rond 14 uur, nog 20 km verder stopten we in een pueblo waar ongeveer 40 mensen woonden en vroeger 400. De huisjes werden er verder mooi onderhouden door de achtergeblevenen in de hoop dat er nieuwe mensen kwamen wonen. Ondertussen grolde mijn beer als nooit te voor ... honger!! We kregen een lekkere sandwich met vanalles en nog wa tussen. Mike haar mond gaat niet ver genoeg open voor een Big Mac, maar dit broodje ging er wel in.
Er stonden nog een tiental kms op het programma. Mostly uphill.... Wij pasten voor dit deel en kozen voor de bezemwagen en siesta. Onze laatste stop was een zwembad met te groen water. Goed voor kikkers maar nie voor ons. Dan maar wat hangmatten om te bekomen van de siesta super !! haha. We zouden eigelijk nog Hormigas Colunas eten, maar jammer genoeg niet meer aangedacht. Dit zijn eigelijk in frietvet gebakken Big Butt Ants.... zou naar peanuts smaken. Helaasss....
Waar ik nooit aangedacht had, is als je 12 meter downhillt je die ook weer naar boven moest achteraan in de jeep. Enige lichtpuntje tijdens deze pijnlijke rit, Eén jood was die dag goe op zijn teut gegaan en had dit gefilmd met zijn gopro. Joden zijn geen leuk gezelschap. Ze verkopen altijd problemen. Zijn kaak was gevlad en moest hij pijpekrullen gehad hebben, dan was die nu wel gekortwiekt geweest. Rond 18 uur landden wij terug in het hotel waar we onze Logan ophaalden en vertrokken voor 3 uur auto dwars door de bergen met een gem snelheid van 40 km/uur. Om 21 uur landden we in het mooiste hotel tot nu toe... Morgen zou het heel wa minder worden. 5 dias en las amazonas.