1e wandeldag

Na een nachtje slapen was het weer breakfast time at 7.15. Wij waren er duidelijk nog niet klaar voor. Gelukkig was er vandaag nog veel tijd om verder te rusten in de nissan patrol. We reden van dorpje naar dorpje 260 km aan een stuk. De armoede is niet echt te omschrijven. Een paar enkelingen leven in een huisje waar er beneden gekookt wordt op een soort BBQ en de rook gaat langs het hoogste raam naar buiten. Ooit vraag ik of ik eens mag binnenkijken.... De rest woont in "huisjes" die gemaakt zijn uit rode kleisteen gemaakt met modder en stro. De meerderheid heeft een lemen hut met strodak. Ze leven een beetje zoals de vogeltjes leven. Ze zien wel of er eten is en hopen op hetgeen ons lieveneer bezorgt, in hun geval minder dan voor de vogeltjes. Ze leven wel in een hechte gemeenschap waar wij nog veel kunnen van leren. Alles is hier even corrupt (als in Belgie) maar het begint reeds bij de police die geen kogels heeft maar wel een revolver. Iedere wagen die hen passeert moet hier een taxe economique betalen, uitgenomen de toeristenwagens....
Ondertussen zijn we 260 km verder en na de lunch krijgen we het gezelschap van Valerio. Hij komt mee omdat de tocht die we ondernemen niet echt bekend is bij onze lokale reisorganisator. Allee nog 126 km en we zijn op ons volgende locatie. Ankarana national park. Daar blijven we twee nachten. Een douche met warm water, een proper bungalowke met enkel de basics wordt ons verblijf op de rand van het park. We zijn klaar om morgen 7 uur te stappen .
Na een nachtje van 11 uur stonden we weer klaar voor ons ontbijt om 7.15. Een half uurke later de rugzak, foto materiaal, knie braces en insect repellant in den otto en wieder weg.... Onze gids stond al te glunderen toen hij ons zag aankomen. Er stond primair woud, tsingy en een ommetoerke naar een enorme baobab als kers op de taart. En wat een TAART !! Op zoek naar lemuren in de bomen van het woud gevolgd door de tsingy. Het bos was nen km of 4 verre lopen. De tsingy zijn puntige rotsformaties die gevormd zijn door erosie gedurende eeuwen. Je moet constant kijken waar je uw voetjes zet of ge lig tegen den dek. Dit in kombinatie met behoorlijk wat op en neer in volle zon is een recept om de energiemeter op zijn gat te trekken. Aan het eind nog twee hangbrugskes en we konden efkes rusten. En dan weer langs dezelfde weg nog eens 900 meter terug. Het bos ging snel in het terugkeren. Onze lunch wachtte op ons. Oei .... een zijsprong ..... en nog ne keer omhoog over die scherpe stenen ..... godver de godverde miljjjj.... allee ge weet wel hee. Ik werd er pissig van. De baobab kon me niet echt bekoren..... Ik had honger jong ! en was moe. Mijn prinses vond het allemaal super. Uiteindelijk werd de lunch de kers op de taart. We waren met ons vijven en gingen ne keer spaghetti eten. Dat vonden de lemuren ook super. Ze kwamen op de hoek van ons tafel zitten en hadden er duidelijk ook zin in .... in ONS bananen !!! Na wat onderhandelen gingen ze akkoord met ons broodjes. Mike was door het dolle heen. Oog in oog, bijna hand in hand begonnen ze met Mike te marchanderen en verloor ik alsnog mijn bonaan. (Kuurns voor banaan). Na de maaltijd zouden we nog nen kilometer of twee stappen. Reistijd was anderhalf uur. Na ongeveer 200 trappen arriveerden we aan een vleermuisgrot. Na wat klauwieteren stonden we oog in oog, gelukkig niet hand in hand met een kolonie vampieren. Ze roken zoals ze eruitzagen, verschrikkelijk! Die tweehonderd trappen wachten weer op ons om beklommen te worden en we pasten daarna voor nog een wandelingetje naar een of andere baobab. Moe en voldaan stopten we aan het eerste beste en ook enige cafe in het dorp en genoten van een welverdiend pintje van 650 cl.... 's Avonds is het bij ons bedtijd om 20.30.... Het zou nodig zijn .... Wordt vervolgd!!